Zakelijke gegevens
Titel:
Schrijver: Jaar van uitgave: Uitgeverij: Vertaler: Aantal blz: Genre: Thema’s: Serie: ISBN: Prijs: |
De kleuren van het getto - een indringende graphic novel
Aline Sax en Caryl Strzelecki 2011 De Eenhoorn, Wielsbeke - 171 Oorlog Tweede Wereldoorlog - graphic novel - Jodenvervolging - verzet - 9789058387363 € 18,95 |
Samenvatting
Warschau, oktober 1940.
Het stadsdeel waarin Misja woont, wordt herschapen tot getto. Alle Joden uit Warschau en omgeving worden in het getto samengebracht en opgesloten. Ziektes, honger en deportaties roeien de bevolking langzaam maar zeker uit. Misja wil zich niet zomaar bij de situatie neerleggen. Hij zoekt uitwegen uit het getto en brengt zijn familie eten. Als hij benaderd wordt door een lid van het verzet, sluit hij zich bij hen aan. Immers, er zijn twee manieren om te sterven: weerloos als schapen of al vechtend!
bron: www.jongejury.nl
Het stadsdeel waarin Misja woont, wordt herschapen tot getto. Alle Joden uit Warschau en omgeving worden in het getto samengebracht en opgesloten. Ziektes, honger en deportaties roeien de bevolking langzaam maar zeker uit. Misja wil zich niet zomaar bij de situatie neerleggen. Hij zoekt uitwegen uit het getto en brengt zijn familie eten. Als hij benaderd wordt door een lid van het verzet, sluit hij zich bij hen aan. Immers, er zijn twee manieren om te sterven: weerloos als schapen of al vechtend!
bron: www.jongejury.nl
Het was september 1939 toen de Duitsers ons land binnenvielen. Na drie weken trokken ze Warschau binnen en ze installeerden zich alsof ze er nooit meer zouden weggaan.
De oorlog leek voorbij. Maar nadat het stof van de bombardementen was gaan liggen, begon een hele andere oorlog. Tegen sommigen van ons.
Het begon met pesterijen, vernederingen.
Mensen werden op straat tegengehouden,
doodgeschoten,
doodgeslagen,
doodgetrapt,
doodgepest,
doodgevroren,
dood ... gewoon.
Recensie
door: Marian Dictus
In het boek De kleuren van het getto wordt de woonwijk van Misja het Joodse getto van Warschau. Al snel is er geen eten meer te krijgen, is het getto veel te vol en breken er besmettelijke ziektes uit. Misja is woedend en wil wat doen. Hij sluit zich aan bij een verzetsgroep die een opstand voorbereid. Tot zover zou je misschien kunnen denken dat dit een typisch oorlogsverhaal is, inclusief een happy end. Dat is het echter niet. De hoofdpersoon Misja is geen held, hij is bang. Wanneer zijn zusje niet terugkomt onderneemt hij geen enkele actie; zijn bezorgdheid voor zijn zusje is kleiner dan zijn angst voor de Duitsers. Ook komt Misja erachter dat zijn wekenlange smokkel nare consequenties heeft, als de Duitsers erachter komen hangen ze onschuldige mensen op als vergelding voor zijn acties. En hoewel er op het einde van het verhaal een beetje hoop gloort, heeft Misja tegen die tijd alles al verloren wat voor hem belangrijk is.
Op de flaptekst van het boek staat dat het ‘een indringende graphic novel‘ is. De kleuren van het getto lijkt echter helemaal niet op een striproman. Er is in het hele boek geen enkele tekstballon te vinden en de tekst en de illustraties zijn steeds van elkaar gescheiden. De afbeeldingen in het boek (getekend door Caryl Strzelecki) zijn inkttekeningen in blauw/wit en komen zeer realistisch over. De sobere afbeeldingen ondersteunen de tekst (geschreven door Aline Sax) en brengen de gruwel en onmenselijkheid van de holocaust duidelijk naar voren. In het boek wordt veel gebruik gemaakt van witruimte waardoor er pagina's zijn met maar een enkele zin of een enkel woord. Dat zorgt ervoor dat de woorden met heel veel nadruk gelezen worden, waardoor je meteen weet dat wat er staat heel belangrijk is.
Het verhaal zelf is geen aan elkaar geschreven verhaal vol lange, mooie zinnen. De tekst is een opeenvolging van feiten, observaties, gedachten en gevoelens. Dit lijkt misschien vervelend, maar in combinatie met de illustraties zorgt het ervoor dat het verhaal als een trein bij je binnendendert. De gruwelijke gebeurtenissen waar het verhaal over vertelt, hoeven niet mooier gemaakt te worden. Het is belangrijk dat dit verhaal steeds opnieuw verteld wordt, zodat niemand het nog kan vergeten.
In het boek wordt geen uitleg over de holocaust gegeven of iets over de voorgeschiedenis van de Tweede Wereldoorlog verteld, dus als je hier nog niet zoveel van weet kun je beter eerst een ander boek lezen. Een echte aanrader is het boek De laatste reis, ook van Aline Sax. Hierin vertelt ze namelijk uitgebreid over de Tweede Wereldoorlog, waardoor je De kleuren van het getto nog beter kunt plaatsen en waarderen.
In het boek De kleuren van het getto wordt de woonwijk van Misja het Joodse getto van Warschau. Al snel is er geen eten meer te krijgen, is het getto veel te vol en breken er besmettelijke ziektes uit. Misja is woedend en wil wat doen. Hij sluit zich aan bij een verzetsgroep die een opstand voorbereid. Tot zover zou je misschien kunnen denken dat dit een typisch oorlogsverhaal is, inclusief een happy end. Dat is het echter niet. De hoofdpersoon Misja is geen held, hij is bang. Wanneer zijn zusje niet terugkomt onderneemt hij geen enkele actie; zijn bezorgdheid voor zijn zusje is kleiner dan zijn angst voor de Duitsers. Ook komt Misja erachter dat zijn wekenlange smokkel nare consequenties heeft, als de Duitsers erachter komen hangen ze onschuldige mensen op als vergelding voor zijn acties. En hoewel er op het einde van het verhaal een beetje hoop gloort, heeft Misja tegen die tijd alles al verloren wat voor hem belangrijk is.
Op de flaptekst van het boek staat dat het ‘een indringende graphic novel‘ is. De kleuren van het getto lijkt echter helemaal niet op een striproman. Er is in het hele boek geen enkele tekstballon te vinden en de tekst en de illustraties zijn steeds van elkaar gescheiden. De afbeeldingen in het boek (getekend door Caryl Strzelecki) zijn inkttekeningen in blauw/wit en komen zeer realistisch over. De sobere afbeeldingen ondersteunen de tekst (geschreven door Aline Sax) en brengen de gruwel en onmenselijkheid van de holocaust duidelijk naar voren. In het boek wordt veel gebruik gemaakt van witruimte waardoor er pagina's zijn met maar een enkele zin of een enkel woord. Dat zorgt ervoor dat de woorden met heel veel nadruk gelezen worden, waardoor je meteen weet dat wat er staat heel belangrijk is.
Het verhaal zelf is geen aan elkaar geschreven verhaal vol lange, mooie zinnen. De tekst is een opeenvolging van feiten, observaties, gedachten en gevoelens. Dit lijkt misschien vervelend, maar in combinatie met de illustraties zorgt het ervoor dat het verhaal als een trein bij je binnendendert. De gruwelijke gebeurtenissen waar het verhaal over vertelt, hoeven niet mooier gemaakt te worden. Het is belangrijk dat dit verhaal steeds opnieuw verteld wordt, zodat niemand het nog kan vergeten.
In het boek wordt geen uitleg over de holocaust gegeven of iets over de voorgeschiedenis van de Tweede Wereldoorlog verteld, dus als je hier nog niet zoveel van weet kun je beter eerst een ander boek lezen. Een echte aanrader is het boek De laatste reis, ook van Aline Sax. Hierin vertelt ze namelijk uitgebreid over de Tweede Wereldoorlog, waardoor je De kleuren van het getto nog beter kunt plaatsen en waarderen.
Schrijvers
Aline Sax schrijft historische verhalen. Ze doet hiervoor altijd uitgebreid onderzoek, vaak op de plaats waar het verhaal zich afspeelt. Een terugkerend thema in haar boeken is hoe mensen zichzelf in moeilijke omstandigheden overeind weten te houden.
Al voordat ze kon schrijven verzon Aline verhaaltjes. Die sprak ze in op cassettes. Dat was niet erg handig - je moet immers verzinnen, spreken én de bandopnemer bedienen tegelijkertijd!
Toen ze eindelijk leerde schrijven, schreef ze haar verhaaltjes op in dikke schriften of typte ze met twee vingers op de computer van haar vader. Die verhaaltjes werden steeds langer en op haar vijftiende schreef ze haar eerste boek: Mist over het strand.
Aline Sax doet altijd veel historisch onderzoek voor haar boeken: ‘Als je een historisch verhaal wil schrijven, moet dat ook historisch correct zijn.´ Ze gaat naar de plaatsen waar haar verhalen zich afspelen om een beter beeld van de omgeving te krijgen. Zo ging ze al naar Normandië, Ierland en New York. Voor De gebroken harp zocht ze in Dublin drie dagen naar de prijs van een postzegel in 1916: ‘Het is maar een klein detail in het boek, maar het klopt. En dat geeft me een kick.´
Lees meer over Aline Sax op haar eigen website.
Al voordat ze kon schrijven verzon Aline verhaaltjes. Die sprak ze in op cassettes. Dat was niet erg handig - je moet immers verzinnen, spreken én de bandopnemer bedienen tegelijkertijd!
Toen ze eindelijk leerde schrijven, schreef ze haar verhaaltjes op in dikke schriften of typte ze met twee vingers op de computer van haar vader. Die verhaaltjes werden steeds langer en op haar vijftiende schreef ze haar eerste boek: Mist over het strand.
Aline Sax doet altijd veel historisch onderzoek voor haar boeken: ‘Als je een historisch verhaal wil schrijven, moet dat ook historisch correct zijn.´ Ze gaat naar de plaatsen waar haar verhalen zich afspelen om een beter beeld van de omgeving te krijgen. Zo ging ze al naar Normandië, Ierland en New York. Voor De gebroken harp zocht ze in Dublin drie dagen naar de prijs van een postzegel in 1916: ‘Het is maar een klein detail in het boek, maar het klopt. En dat geeft me een kick.´
Lees meer over Aline Sax op haar eigen website.
Caryl Strzelecki (geboren te Koersel, Beringen in 1960) is een Belgische illustrator, striptekenaar, reclametekenaar en cartoonist. Hij heeft een Poolse vader (zijn achternaam spreek je uit als ‘tsje-lets-ki’) en een Nederlandse moeder en woont in Lommel.
Hij volgde zijn opleiding als tekenaar aan de Grafische School van Eindhoven. Na vele omzwervingen in de stripwereld en als reclametekenaar kwam er in het jaar 2000 een doorbraak in zijn carrière met De Koffer, naar een verhaal van Herman Brusselmans.
Strzelecki legde zich daarna toe op het illustreren van het Bajkakwartet, dat hij samen met de schrijver Leander Hanssen maakte en waarvan hij de initiatiefnemer is. Deze boeken verschenen van 2004 tot 2007. Een tijdlang hield hij zich bezig met wat hij “graphic poems” noemde, nl. geïllustreerde impressies van de gedichten van o.m. Charles Bukowski. Vanaf 2012 verschijnt een nieuwe reeks over de Bajka, met als eerste titel De Negende Maan. Op dit ogenblik werkt hij aan een graphic novel over de Arabische lente samen met Rudi Vranckx.
Caryl Strzelecki heeft geen eigen website, maar je vindt hem wel op Facebook.
Hij volgde zijn opleiding als tekenaar aan de Grafische School van Eindhoven. Na vele omzwervingen in de stripwereld en als reclametekenaar kwam er in het jaar 2000 een doorbraak in zijn carrière met De Koffer, naar een verhaal van Herman Brusselmans.
Strzelecki legde zich daarna toe op het illustreren van het Bajkakwartet, dat hij samen met de schrijver Leander Hanssen maakte en waarvan hij de initiatiefnemer is. Deze boeken verschenen van 2004 tot 2007. Een tijdlang hield hij zich bezig met wat hij “graphic poems” noemde, nl. geïllustreerde impressies van de gedichten van o.m. Charles Bukowski. Vanaf 2012 verschijnt een nieuwe reeks over de Bajka, met als eerste titel De Negende Maan. Op dit ogenblik werkt hij aan een graphic novel over de Arabische lente samen met Rudi Vranckx.
Caryl Strzelecki heeft geen eigen website, maar je vindt hem wel op Facebook.
Andere boeken Aline Sax
Andere boeken Caryl Strzelecki
Bekroningen en prijzen
- De Kleuren van het getto staat op de kerntitellijst van de Jonge Jury 2013
- De Kleuren van het getto is genomineerd voor de Thea Beckmanprijs 2013, in september 2013 wordt duidelijk wie de winnaar is!
Aline Sax:
- 2008: winnaar van de Kleine Cervantes voor het boek Wij, twee jongens
- 2008: winnaar van de tweede prijs van de Kinder- en Jeugdjury in België voor Wij, twee jongens
- 2008: winnaar van de Provinciale Prijs voor de Letterkunde provincie Antwerpen
Caryl Strzelecki
- De maanspiegel wordt bekroond door de Limburgse Kinder- en Jeugdjury
Extra
ATV heeft een reportage gemaakt over De kleuren van het getto. Deze reportage kun je hier bekijken.
|
|